Gisteren was ik in aardbevingsgebied. Nee, niet in het buitenland, maar “gewoon” in Nederland. In het noorden van Groningen. Mijn klant moet haar woning uit en gaat 2 jaar in een tijdelijke woning wonen terwijl haar huidige woning plat gaat en er iets nieuws gebouwd wordt. De tijdelijke woning is gemeubileerd dus veel van haar spullen kunnen in de opslag. Er mag 40% mee naar de tijdelijke woning en 60% gaat voor 2 jaar in de opslag. Het liefst heeft het verhuisbedrijf waar ik mee samenwerk dat er zo weinig mogelijk in de opslag gaat, want als je van alle aardbevingsklanten spullen gaat opslaan kunnen er nog wel wat loodsen bijgebouwd worden.
De dame woont samen met haar konijn in een kleine woning. Ze is emotioneel gehecht aan haar spullen (wie niet?). Na een kopje thee en kennismaking gaan we aan de slag. Mevrouw houdt van roze en van kunstbloemen. Ze vraagt wat er met de spullen gebeurt waar ze afscheid van neemt. Ik geef aan dat we ze kunnen weggeven aan een goed doel of naar de kringloop kunnen brengen. Er staat buiten een container voor spullen die afgevoerd moeten worden. Al gauw heb ik het zweet op de rug staan. Gelukkig had ik voor een korte broek gekozen want steeds spullen heen en weer naar de container brengen met 30 graden is wel pittig. Al gauw heb ik drie kratten met spullen voor de kringloop in de auto staan. Daarnaast nog 4 vuilniszakken aan spullen naar de container.
Na 2 uurtjes staan er opeens 2 verhuizers in de kamer. Of ze al kunnen inpakken. We zitten nog middenin het afscheids- en opruimproces. Een opruimopdracht duurt meestal een uurtje of 3. Dan ben je wel verzadigd met het nemen van beslissingen van alle voorwerpen die door je handen gaan. We vragen nog even tijd. Als de mannen voor de tweede keer terugkomen, wordt het mevrouw even teveel. We hebben samen opgeruimd in haar tempo en ineens komt er tijdsdruk op. De mannen weten van aanpakken maar mevrouw is mentaal nog niet zover. Haar vriendin komt haar ’s middags nog helpen maar de verhuizers denken dat ze het niet gaan redden met alle spullen die er nog staan. Volgens hen komen er nog wel 30 dozen uit de kamer! Ze kijkt mij aan, maar ik kan geen beslissing voor haar nemen. Uiteindelijk is ze overtuigd. Nu gaat het tempo als een razende. Met drie man worden dozen gevouwen, spullen van de muren gehaald, schilderijen opgeborgen en spullen afgevoerd en steeds de vraag: in de opslag of in de tijdelijke woning?
Na 3 kwartier gaan de mannen even roken. Er staat een hele stapel dozen in huis, spullen kunnen ineens bijna allemaal weg en het huis is bijna leeg.
Voor de klant was het een emotionele dag. We hebben nog even nagepraat en ik heb gewacht tot de vriendin er was. Ze was achteraf wel blij met de voortvarendheid van de verhuizers maar ook dat we samen het eerste gedeelte gedaan hebben. Vandaag komt de verhuiswagen en gaat ze naar haar nieuwe tijdelijke woning. Gelukkig blijft de vriendin nog een paar dagen ondersteunen en gaat het konijn ook mee. Ik rijd naar de kringloopwinkel in mijn woonplaats om mijn spullen af te leveren.
Woon je in aardbevingsgebied en kun je hulp en steun gebruiken bij het uitzoeken van je spullen of bij het verhuizen naar een andere (tijdelijke) woning? Laat het me weten via mijn website, LinkedIn of bel, dan kom ik je helpen.
#verhuizen, #opruimen, #professionalorganizer, #spullen, #aardbevingsschade, #mentaleondersteuning, #afscheidnemen, #kringloop
